ARTETERAPIA

Arteterapia jest formą ekspresyjnej terapii, w której obecny jest proces tworzenia, wyrażania się poprzez sztukę. Jednym z ujęć arteterapii może być podjęcie danej techniki pracy czy też kierunku sztuki. Zajęcia arteterapeutyczne mogą mieć różne formy. Mechanizmami leczącymi w arteterapii mogą być: trening poznawczy, redukcja stresu, praca nad zdarzeniami traumatycznymi, wpływ pracy grupowej, socjalizacja, katharsis i inne. Poprzez aktywność twórczą można uruchomić mechanizmy lecznicze. Korzyści płynące z aktywności artystyczno-estetycznej oraz psychologicznej są mierzalne i w perspektywie naukowej uznawane są za uzasadnione. Działania artystyczne towarzyszą zmianom w percepcji rzeczywistości, co przyczynia się do eliminacji zaburzeń. Przestrzeń, w której uczestnik warsztatów przebywa a także przedmioty estetyczne pełnią funkcję terapeutyczną. Zadaniem arteterapeuty jest stworzenie odpowiednich warunków warsztatowych. Proces terapeutyczny zachodzi pomiędzy uczestnikiem zajęć, a jego pracą twórczą. Podczas działania twórczego mamy do czynienia z ujawnieniem uczuć, emocji, konfliktów, zarówno dobrych i złych doświadczeń . Tworzenie jest formą pracy nad doświadczeniami, pozwala je odtwarzać i pracować nad nimi. Tworzenie może być też jednym ze sposobów rozładowania napięć wewnętrznych . W toku zajęć arteterapeutycznych uczestnik ma więc odpowiednią przestrzeń do osiągnięcia ładu wewnętrznego i pracy nad stabilizacją emocjonalną. Może przedstawić swoje emocje za pomocą wyrazu artystycznego. Tworzenie kompensuje braki codziennego życia psychicznego, np. bezczynność, brak aktywności poszczególnych sfer psychiki. Literatura: B. Łoza, A. Chmielnicka-Plaskota, T. Rudowski: Arteterapia – od teorii do terapii. Podręcznik przedmiotu T. Rudowski: Studia nad arteterapią w ujęciu aksjologiczno-psychologicznym, G. Kwiatkowska: Arteterapia, J. Florczykiewicz: Terapia przez kreację plastyczną w resocjalizacji recydywistów penitencjarnych,